سفر بخير، اي قافله سالار دست بسته نينوا

يا امام  سجاد! اي حقيقت سجده!تو را از گريه و نيايش آفريدند، از اشک و عبوديت، از خضوع و توکل.

تو را از ندبه و مناجات آفريدند، نفس نفس تسبيح بودي و هر سپيده دمي خداوند، بهشتي ديگر از نيايش تو مي‌آفريد.

حزن فصيحت، کلمه به کلمه حکمت بود و جان.

آسمان، سجاده خيس تو بود، هنگام که باران را مي‌سرودي و چه عارفانه، کلماتت فانوس شب‌هاي مناجات عاشقان شد!

يا امام سجاد!

در صفحه صفحه صحيفه تو، عطر بهشتي‌ات را مي‌شنويم،

اي نفس جاري نيايش!

ادامه مطلب...