مولاي غائبم، سرت سلامت

حلقه محاصره، تنگ‌تر و تنگ‌تر مي‌‌شد. حتي ديوارهاي خانه‌ات، چشم و گوش دشمنانت شده بود  .

در جايي که سربازان دشمن، حلقه شده بودند در و ديوار خانه‌ات را؛ جايي که نفس‌هايت را مي‌‌شمردند، ذکرهايت را، پلک زدن‌هايت را، نمازهاي طولاني‌ات را، آيات خيس قرآني که مي‌‌خواندي.

بيشتر از هر کس و هر پرنده‌اي، حال پرنده‌هاي گرفتار را مي‌‌فهميدي.

دنيايت را تنگ‌تر از قفس کرده بودند؛ حتي حرف زدن را با اطرافيانت برايت دشوار کرده بودند.

ادامه مطلب...