ادامه ملکوت بر زمين

با آمدنت، بال فرشتگان الهی فرش زمین شد تا معصومیت، مطهره‌ای دیگر از فرزندان پیامبر(ص) را در برگیرد.

 بر شانه‌های خاک، گام نهادی تا لباس شفا را بر روح مجروح دردمندان بپوشانی .

نام روشنت ای فخر بانوان! شفیعه روز قیامت و انیس لحظه‌های عبادت است؛ آنجا که از صمیم قلب، به تو توسل می‌جوییم تا بر گردنه‌های سنگین گناه در میانه راه نمانیم.

شکفتن تو در باغ جهان، ادامه ملکوت بر زمین است و گشودن درهای رحمت.

چه زیباست ساحل جمکران در کنار دریای تو، وقتی دل‌های غرقه در عشق، چشم انتظار رسیدن کشتی نجات مولای خویشند.

به تو تمسک می‌جوییم، ای بانوی معصوم.

ای غریب آشنا، استغاثه منتظران را به وساطت خویش، بی‌ثمر مگردان و در گروی آبروی خود، همسایگان بارگاهت را در جمعه‌های انتظار دریاب، تا مگر به استجابت دعای تو، میلادت، آغاز شکفتن گل نرگس باشد.

مژده باد طلوع تو ای معصومه زکیه که بارقه شهاب تو، روشنایی دیگر در شب‌های مناجات اهل زمین است.

معصومه یعنی ترنم ترانه‌ای دیگر برای استجابت دعا.

لبریز از نام توایم که غربت شاه غریب را به یادمان می‌آوری.

امروز، سپیده دم طلوع تو، عطر نوشکفته بهار را بر قلب مشتاقانت می‌پراکند.

چه زیباست سرنوشت تو در خطه قم، وقتی هم آسمان با ماه و ستارگانش می‌شوی.

شرافت زن در یاد توست، آن هنگام که قدسیان بر گلدسته‌های نورانیت سلام می‌فرستند.

طلوع می‌کنی و نام تو، سپیدارها را به وجد می‌آورد.

محبت تو ای بانو، تالاب‌های تیرگی روح را پر از زلالی عرفان می‌کند.

میلاد تو، نبض پرتلاطمی است که ساعات مه گرفته ایمان را آفتابی می‌کند.

تو آمدی و با آمدنت زمین قد برافراشت تا دوباره به آسمان فخر بفروشد.

شهر قم بی‌قرار ثانیه‌هایی است که تو را چون نگینی در میان گیرد.

آسمان، دامن دامن گل به زمین هدیه می‌کند. خورشید، پرفروغ تر از هر روز، بر خانه نورانی موسی بن جعفر علیه السلام می‌تابد و باران، قطره قطره آواز می‌شود به یمن قدوم مبارک بانویی بهشتی.

بانویم معصومه! نگاه معصومانه‌ات، امید را در دل خسته زمین می‌رویاند و رایحه پاک بهشتی‌ات، نسیم را به وجد می‌آورد.

آمدی؛ تا پروانه‌ها، رمز و راز عاشقی را برگرد شمع آسمانی وجود تو تجربه کنند.

آمدی؛ تاکلمات، واژه واژه دعا شوند و در دست‌های نجیب و مهربان تو، به اجابت برسند.